ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

    Η περιοχή των Τρικάλων είναι ένας όμορφος τόπος, αρμονικός συνδυασμός βουνού και κάμπου.

         Οι άνθρωποι απλοί, ήσυχοι, καλόκαρδοι, φιλόξενοι εργάζονται ακούραστα στο βουνό ή τον κάμπο και τηρούν με σεβασμό τις παραδόσεις τους.

     Τις αρετές αυτές αλλά και τη μαγεία της απλότητας με τους ήρεμους και γαλήνιους ρυθμούς ζωής τις ανακαλύπτει κανείς παρατηρώντας την καθημερινότητα των ανθρώπων αυτών, ή ακόμα καλύτερα γλεντώντας μαζί τους σε κάποιο πανηγύρι, γάμο ή άλλη κοινωνική εκδήλωση.

      Περιπλανηθήτε κι αφήστε τις αισθήσεις σας να απολαύσουν τις ομορφιές τις φύσεις, τα μνημεία και τις συνήθειες των ανθρώπων.

 Η βοσκή της αγελάδας στο Βαλτινό.

Το πότισμα του ζώου στην κουπάνα του αρτεσιανού στο Βαλτινό.

Η Τρικαλινή γη στάθηκε πάντα γενναιόδωρη. Κάθε καρπός αξιοποιείται με πολλούς και διάφορους παραδοσιακούς τρόπους. Όσο κι αν ο καταναλωτισμός απειλεί να αλλάξει τις συνήθειες αυτή η σοφή διαδικασία της επιβίωσης έχει ακόμη βαθιές ρίζες εδώ.

 Η σπορά του χωραφιού με τα χέρια.

 Μπογάδα στον Πηνειό (Σαλαμπριά) ποταμό, στο Βαλομάνδρι.

 Το δέσιμο του χόρτου σε μπάλες (δέματα) με τη μηχανή.

Το κουβάλημα του χόρτου στον αχυρώνα για την τροφή των ζώων το χειμώνα.

ΣΤΑ  ΑΛΩΝΙΑ ΤΗΣ  ΝΙΟΤΗΣ ΜΑΣ

Στα αλώνια της νιότης μας τα επαρχιώτικα

στα αθώα χρόνια, εκείνα τα αλλιώτικα,

έρχονται εικόνες σαν αυτοκόλλητα,

κορίτσια κι αγόρια όλα ξυπόλητα

αλάνικα παιδιά,

χαμένη μου γενιά.,

όνειρα απροσδιόριστα.

Στα αλώνια της νιότης μας τα εαρινά

μνήμες, βιώματα νοσταλγικά

γελούσαμε, παίζαμε, μαλώναμε, ολόγυρα

απ' το πρωί μέχρι το λιόγερμα.

Αλάνικα παιδιά,

χαμένη μου γενιά,

αδέλφια μου αχώριστα.

Στα αλώνια της νιότης μας, λιγοθυμιά

όλος ο κόσμος μας στη ποταμιά,

όποιος περνούσε τον κοροϊδεύαμε

κάναμε μπάνιο, άλλοι ψαρεύαμε

βουτάγαμε γυμνά, 

μες στα ρηχά νερά

και στα βαθύτερα.

Στα αλώνια της νιότης μας τα εφηβικά,

ξένοιαστα χρόνια, ονειρικά.

Φτιάχναμε, πλάθαμε την μπουκουβάλα

από ψωμί, τυρί και γάλα.

Σα να ΄ταν πέρυσι…

Ζωή με στέρηση,

μα ήταν καλύτερα.

Στα αλώνια της νιότης μας μεθυστικά,

γεύσεις, αρώματα. Αισθαντικά

τα πρώτα σκιρτήματα, εκείνα τα βράδια,

τα πρώτα φιλιά μας, τα πρώτα μας χάδια,

σκαρώναμε μύρια,

κόλπα, παιχνίδια,

κι ερωτευθήκαμε.

Στα αλώνια της νιότης μας βάλαμε κάδρο

και τη ζωή μας σε φόντο μαύρο.

Γεύσεις, αρώματα, χρώματα χάθηκαν,

οι ώρες κι οι μέρες τώρα πικράθηκαν,

χαμένη μου γενιά,

αλάνικα παιδιά

πως ξεχαστήκαμε;

 ΤΣΙΓΑΡΑΣ Δ.

Αλάνικα παιδιά

Το καφεδάκι και το ξεφύλλισμα της εφημερίδας για την πρωινή ενημέρωση, στο καφενείο.

Το ξέπλυμα των χεριών στην τουλούμπα της αυλής.

Παραδοσιακός γάμος στο Βαλτινό τη δεκαετία 1960.